گاهی اوقات، افزایش سن با تضعیف چشم یا اختلالات بینایی همراه است. برخی از مشکلات شایع چشمی مرتبط با افزایش سن عبارتند از: پیرچشمی، گلوکوم، دژنراسیون ماکولای وابسته به سن و آب مروارید. در زیر به نقش تغذیه در کنترل این بیماری ها اشاره می شود.

 دژنراسیون ماکولای وابسته به سن  (AMD)یک بیماری مربوط به شبکیه چشم است که بینایی مرکزی را تحت تاثیر قرار داده و می تواند منجر به نابینایی در افراد مسن شود.

 

رژیم غذایی غنی از میوه ها و سبزیجات ممکن است سبب به تاخیر انداختن یا جلوگیری از پیشرفت AMD  شود. به علاوه اغلب از مکمل های حاوی ریزمغذی ها در درمان AMD استفاده می شود.

آب مروارید یکی دیگر از اختلالات بینایی است که با کدر شدن عدسی چشم شاخته می شود. رایج ترین درمان این مشکل جراحی می باشد، به طوری که لنز کدر برداشته شده و با یک لنز مصنوعی دائمی جایگزین می گردد.

قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) به طور مستقیم با 5 درصد از آب مرواریدها در سراسر جهان مرتبط است. رژیم غذایی سرشار از بتاکاروتن، سلنیوم، لوتئین، امگا 3 و ویتامین های C و E ممکن است پیشرفت آب مروارید را به تاخیر بیندازد. از طرفی مطالعات نشان می دهد که مصرف زیاد سدیم و نمک ممکن است خطر ابتلا به آب مروارید را افزایش دهد.

 گلوکوم یا آب سیاه گروهی از اختلالات چشمی است که سبب آسیب به عصب بینایی شده و ناشی از فشار زیاد چشم می باشد. این مشکل، دومین علت شایع از دست دادن بینایی به حساب می آید.

از آنجایی که فشار خون بالا، دیابت و بیماری های قلبی عروقی خطر ابتلا به گلوکوم را افزایش می دهند، رژیم های غذایی مرتبط با پیشگیری یا مدیریت این بیماری ها در جلوگیری از ایجاد این مشکل چشمی می تواند دخیل باشد.

پیرچشمی از دست دادن خاصیت ارتجاعی در عدسی است که باعث ناتوانی در فوکوس کردن در فواصل نزدیک و در نتیجه نیاز به عینک مطالعه می شود. این مشکل در حدود دهه چهارم زندگی آشکار می شود و با بدتر شدن دید، می تواند در خرید، آشپزی و غذا خوردن اختلال ایجاد نماید.

 "مهسا مؤذن" دکترای تخصصی تغذیه دانشکده تغذیه و علوم غذایی شیراز

پایان خبر